“Sizden biriniz, kendisi için arzu edip istediği şeyi, din kardeşi için de arzu edip istemedikçe, gerçek anlamda iman etmiş olmaz.” (Buhârî, Îmân 7; Müslim, Îmân 71-72. Ayrıca bk. Tirmizî, Kıyâmet 59; Nesâî, Îmân 19, 33; İbn Mâce, Mukaddime 9) buyurdu Allah Resulü (SAV). 

Nitekim kıskançlık, çekememezlik, bencillik, egoistlik, ayak kaydırmak için oynanan ali cengiz oyunları, sevenlerin arasını ayırmak adına arabozuculuk, çamur at izi kalsın mukabilindeki hayat anlayışı, haset ve fesatlık, berrak akan suyu bulandırmak, yalan, dedi-kodu ve iftiralarla nefsine hâkim olamamak;  yeryüzünü yaşanmaz hale getiren büyük sebeplerdendir. 

Ayrıca  “Başkasını aldatan bizden değildir” Nebevî sözü, hayatının vazgeçilmezi kabul etmeyen kişilerin, şahıslarına bir faydalarının olmadığı gibi, birlikte yaşadığı topluma da faydalı birey olmaları mümkün değildir. Zira bu manadan olmak üzere verebileceğimiz çok örnekler vardır. Filhakika Hz. Peygamber Efendimiz (SAV) Sahabe efendilerimizle birlikte oturuyorlarken bir genç çıka gelir ve “Ey Allah’ın Resulü, falanca kadınla cinsel ilişkiye girmek istiyorum” der. Bu talep karşısında hiddetlenen ashabını sükûnete davet eden Efendimiz (SAV) genci yanına alır ve mübarek dizlerinin dibine oturtarak  “Ey genç,  sen filanca kadınla zina etmek istiyorsun öyle mi?” diye sorar. Genç “Evet” deyince; “Pekâlâ birileri senin teyzenle, kız kardeşinle ve annenle zina etmek istese onlara müsaade eder misin?” sorusunu sorar.  Genç cevaben  “Hayır etmem Ey Allah’ın Resulü” diyerek özrünü beyan eder ve yapmak istediği kötü davranıştan uzaklaşır. 

Elhasıl kişi kendi nefsine yapılmasını istemediği hususları yapmazdan önce aynaya bakmış olsa, başka bir ifade ile özüne dönmüş olsa; yeryüzü her hâlükârda yaşanılır olacak, amiyane tabir ile kurt ile koyun aynı safta korkusuzca yürüyecektir.