Antik Dönem de Evlilik 

Zamanla, çeşitli medeniyetler kurulmaya FCbaşlayınca, kadın ve erkek ilişkileri de her dönemin geleneklerine göre çeşitlilik gösterdi.

Sümerler de Evlilik
Sümerli genç kızların tapınaklara adanmaları âdetti. Kızlar buralarda tanrının temsilcileriyle beraber yaşarlardı. Sümer kanunlarında ana ile babanın çocukları üzerinde eşit hakları vardı. Kocalarını aldatan kadınlar ölüm cezasına çarptırılırlardı. Çocuk sahibi olamayan kadını boşamak da erkeğin hakkıydı.

Babil de Evlilik
Babil de erkekler deneme mahiyetinde olmak üzere kadınla yaşayabiliyorlardı. Kanuni evlenmeyi ise tamamen anne ile babanın hazırlaması adetti. Evlenecek çağda kızı olan babalar, yılın belli bir gününde, kızlarını alıp şehirlerin büyük alanlarına getirirlerdi. Evlenmek isteyen erkekler de bu alanlarda toplanır, kendi zevklerine göre bir kız seçmeye çalışırlardı. Evlenecek kızların tanıtılmasını bir memur üzerine alır, kızların hepsini açık artırmayla satardı. Bundan sonra da evlenmenin kanuni tarafına geçilirdi.

Mısır da Evlilik
Mısır da firavunlar kız kardeşleriyle evlenmeyi âdet edinmişlerdi. Böylece, tahta geçeceklerin tam manasıyla firavun kanından olması sağlanıyordu. Zamanla, kız kardeşle evlenme usulü halk arasına da yayıldı. Eski Mısır da boşanmalar çok azdı. Kadınların hâkimiyeti çok fazlaydı.

Çinliler de Evlilik
Çin de evlilik aşkla pek ilgili değildi. Çin de evliliği anne ve babalar kararlaştırır, hazırlığı onlar yapardı. Yaşı geçip de evlenmeyen erkeğe iyi gözle bakılmazdı. 

Yunan da Evlilik
İlk Çağlarda evlilik bir nevi alışveriş sayılıyordu. Kızın babası ona çeyiz verirdi, fakat damat da kaynatasına değerli hediyeler vermek zorundaydı. Yunanlılar, aşkın evlilikten sonra geldiğine inanmışlardı. Antik Yunan da evlilik iyi işleyen bir müesseseydi.
Sparta da Evlilik
Eski Yunanistan da Spartalı kocalar, karılarını yüksek mevkideki kimselere kiralayabiliyorlardı. Evlilik doğrudan doğruya ana babanın ön ayak olmasıyla gerçekleşirdi. Yalnız, evlenme çağları geçip de evlenemeyen kadın ve erkeklerin bir an önce kendilerine eş bulabilmelerini sağlamak için ayrı bir usul de vardı. Evlenmek isteyen kadın ve erkekler karanlık, büyük bir odada buluşurlar, erkekler, kadınların yüzlerini hiç görmeden, eşlerini seçerlerdi. Spartalılar, karı kocaların birbirlerini hiç aldatmadıklarını ileri sürer, bununla övünürlerdi. 
Gelinlik ve Duvak
Asurlular da nikâh tanıklar önünde kadının başını örtmesiyle tescil edilirdi. Kuzey Avrupa ülkelerinde yalnızca kaçırılan gelinler yüzlerini örterdi. M.ö IV. yüzyılda Yunanlılar ve Romalılar da yarı saydam peçeler moda oldu.
XVI. Yüzyılda İngiltere ve Fransa’da beyaz gelinlikler yaygınlaşmaya başladı. Türkiye’de de gelinlik batı kökenlidir. Ama duvak ve gelin başına verilen önem çok eskidir. Köy düğünlerinde halen kullanılan kırmızı duvaklar işte o âdetin günümüze yansımasıdır.
Araştırmacı
Arkeolog Yazar
Mehmet Erkan TOPÇU